Na meer dan 25 jaar beperkende risico’s, het waarborgen van naleving en het opbouwen van robuuste beveiligingsprogramma’s voor Fortune 500 -bedrijven, heb ik dat geleerd Ziet er druk uitzien is niet hetzelfde als veilig zijn.
Het is een gemakkelijke val voor drukke leiders van cybersecurity om in te vallen. We vertrouwen op statistieken die een verhaal vertellen over de enorme inspanningen die we besteden – hoeveel kwetsbaarheden we hebben gepatcht, hoe snel we hebben gereageerd – maar vaak kwetsbaarheidsbeheerstatistieken worden geassocieerd met operationele statistieken omdat traditionele benaderingen voor het meten en implementeren van kwetsbaarheidsbeheer niet daadwerkelijk het risico vermindert. Dus we nemen onze toevlucht tot verschillende manieren om te rapporteren over hoeveel patches zijn toegepast volgens de traditionele 30/60/90-daagse patchmethode.
Ik noem deze ijdelheidsmetrieken: Cijfers die er indrukwekkend uitzien in rapporten, maar geen impact in de praktijk hebben. Ze bieden geruststelling, maar geen inzichten. Ondertussen blijven bedreigingen geavanceerder worden en exploiteren aanvallers de blinde vlekken die we niet meten. Ik heb uit de eerste hand gezien hoe deze ontkoppeling tussen metingen en betekenis kan worden blootgesteld van organisaties.
In dit artikel zal ik uitleggen waarom ijdelheidstatistieken niet voldoende zijn om de complexe omgevingen van vandaag te beschermen en waarom het tijd is om te stoppen met meten activiteit en begin met meten effectiviteit.
Drill Down: Wat zijn ijdelheidstatistieken?
IJdelheidstatistieken zijn cijfers die er goed uitzien in een rapport, maar weinig strategische waarde bieden. Ze zijn gemakkelijk te volgen, eenvoudig te presenteren en worden vaak gebruikt om activiteit aan te tonen – maar ze weerspiegelen meestal niet de werkelijke risicoreductie. Ze vallen meestal in drie hoofdtypen:
- Volumestatistieken – Deze tellen dingen: patches toegepast, ontdekte kwetsbaarheden, scans voltooid. Ze creëren een gevoel van productiviteit, maar spreken niet over de impact van zakelijke impact of risico -relevantie.
- Tijdgebaseerde statistieken zonder risico-context – Metrics zoals gemiddelde tijd om te detecteren (MTTD) of gemiddelde tijd om te herstellen (MTTR) kunnen indrukwekkend klinken. Maar zonder prioritering op basis van kritiek is snelheid gewoon het “hoe”, niet het “wat”.
- Dekkingsstatistieken – Percentages zoals “95% van de gescande activa” of “90% van de gepatchte kwetsbaarheden” geven een illusie van controle. Maar ze negeren de vraag welke 5% werd gemist – en of zij degenen zijn die er het meest toe doen.
IJdelheidstatistieken zijn niet inherent verkeerd – maar ze zijn gevaarlijk onvolledig. Ze volgen beweging, geen betekenis. En als ze niet gebonden zijn aan dreigingsrelevantie of bedrijfskritische activa, kunnen ze stilletjes uw hele beveiligingsstrategie ondermijnen.
IJdelheidstatistieken: meer kwaad dan goed
Wanneer ijdelheidstatistieken beveiligingsrapportage domineren, kunnen ze meer kwaad dan goed doen. Ik heb organisaties zien branden door tijd en budget achtervolgingen die er geweldig uitzagen in uitvoerende briefings – terwijl kritische blootstellingen onaangeroerd bleven.
Wat gaat er mis als je vertrouwt op ijdelheidstatistieken?
- Verkeerd toegewezen inspanningen – Teams richten zich op wat gemakkelijk te repareren is of wat een metriek beweegt, niet wat het risico echt vermindert. Dit creëert een gevaarlijke kloof tussen wat klaar en wat moet worden gedaan.
- Vals vertrouwen -Opwaartse trending grafieken kunnen leiderschap misleiden door te geloven dat de organisatie veilig is. Zonder context – uitbuitbaarheid, aanvalspaden – dat geloof is breekbaar en kan kostbaar zijn.
- Gebroken prioritering – Massieve kwetsbaarheidslijsten zonder context veroorzaken vermoeidheid. Problemen met een hoog risico kunnen gemakkelijk verloren gaan in het lawaai en sanering kan worden uitgesteld waar het het belangrijkst is.
- Strategische stagnatie – Bij het rapporteren van beloningsactiviteit over impact, vertraagt innovatie. Het programma wordt reactief – altijd druk, maar niet altijd veiliger.
Ik heb inbreuken zien optreden in omgevingen vol gloeiende KPI’s. De reden? Die KPI’s waren niet gebonden aan de realiteit. Een metriek die niet het werkelijke bedrijfsrisico weerspiegelt, is niet alleen zinloos – het is gevaarlijk.
Verhuizen naar zinvolle statistieken
Als ijdelheidstatistieken ons vertellen wat er is gedaan, vertellen zinvolle statistieken ons Wat belangrijk is. Ze verleggen de focus van activiteit naar invloed – Beveiligingsteams en bedrijfsleiders een gedeeld begrip van het werkelijke risico geven.
Een zinvolle metriek begint met een duidelijke formule: Risico = waarschijnlijkheid × impact. Het vraagt niet alleen “welke kwetsbaarheden bestaan er?” – Het vraagt: “Welke van deze kan worden benut om onze meest kritische activa te bereiken, en wat zouden de gevolgen zijn?” Overweeg om uw rapportage over vijf belangrijke statistieken te verankeren om de verschuiving naar betekenisvolle statistieken te maken:
- Risicoscore (gekoppeld aan zakelijke impact) – Een zinvolle risicoscore weegt uitbuitbaarheid, activacriticiteit en potentiële impact. Het zou dynamisch moeten evolueren naarmate blootstellingen veranderen of naarmate de intelligentie van bedreigingen verschuift. Deze score helpt leiderschap in zakelijke termen te begrijpen – niet hoeveel kwetsbaarheden er bestaan, maar hoe dicht we bij een zinvolle inbreuk zijn.
- Kritische blootstelling aan activa (in de loop van de tijd gevolgd) – Niet alle activa zijn gelijk. U moet weten welke van uw bedrijfskritische systemen momenteel worden blootgesteld – en hoe die blootstelling trending is. Vermindert u het risico voor uw belangrijkste infrastructuur, of gewoon spinnencycli op fixes met lage impact? Het volgen van dit in de loop van de tijd laat zien of uw beveiligingsprogramma de juiste gaten daadwerkelijk sluit.
- Aanvalspad in kaart brengen – Kwetsbaarheden bestaan niet afzonderlijk. Aanvallers ketenen samen blootstellingen – verkeerde configuraties, overprivilegieerde identiteiten, niet -gepatchte CVE’s – om hoogwaardige doelen te bereiken. Het in kaart brengen van deze paden laat je zien hoe een aanvaller daadwerkelijk door je omgeving kan bewegen. Het helpt niet alleen individuele problemen te prioriteren, maar hoe ze samenwerken om een bedreiging te vormen.
- Blootstellingsklasse uitsplitsing – U moet begrijpen welke soorten blootstellingen het meest voorkomen – en het meest gevaarlijk. Of het nu gaat om misbruik, ontbrekende patches, open poorten of cloud -verkeerde configuraties, deze uitsplitsing informeert zowel tactische reactie als strategische planning. Als 60% van uw risico bijvoorbeeld voortkomt uit op identiteit gebaseerde blootstellingen, moet dat uw investeringsbeslissingen vormen.
- Gemiddelde tijd om (MTTR) te herstellen voor kritische blootstellingen – Gemiddelde MTTR is een gebrekkige metriek. Het wordt naar beneden gesleept door eenvoudige oplossingen en negeert de moeilijke problemen. Het gaat erom hoe snel je de blootstellingen sluit die je daadwerkelijk in gevaar brengen. MTTR voor kritische blootstellingen – die gebonden zijn aan exploiteerbare aanvalspaden of kroon -jood -activa – is wat echt de operationele effectiviteit definieert.
Samen genomen en continu bijgewerkte, zinvolle statistieken geven u meer dan een momentopname – ze bieden een levende, contextuele kijk op uw blootstelling aan dreigingen. Ze verhogen de beveiligingsrapportage van taakvolging tot strategisch inzicht. En nog belangrijker, ze geven zowel beveiligingsteams als bedrijfsleiders een gemeenschappelijke taal voor het nemen van risico-geïnformeerde beslissingen.
De bottom line
IJdelheidstatistieken bieden comfort. Ze vullen dashboards, maken indruk in directiekamers en stellen vooruitgang voor. Maar in de echte wereld – waar dreigingsacteurs niet schelen hoeveel patches je vorige maand hebt toegepast – bieden ze weinig bescherming.
Echte beveiliging vereist een verschuiving van het bijhouden van wat gemakkelijk te meten is om te focussen op wat er daadwerkelijk toe doet. Dat betekent het omarmen van statistieken die zijn gebaseerd op het bedrijfsrisico. En dit is waar frameworks zoals Continuous Threat Exposure Management (CTEM) een rol spelen. CTEM geeft organisaties de structuur om van statische kwetsbaarheidslijsten naar dynamische, geprioriteerde actie te gaan. En de resultaten zijn dwingend – Gartner -projecten die in 2026 organisaties die CTEM implementeren inbreuken met tweederde kunnen verminderen.
De statistieken die u kiest, vormen de gesprekken die u hebt – en degenen die u mist. IJdelheidstatistieken houden iedereen comfortabel. Zinvolle statistieken dwingen hardere vragen op, maar ze brengen je dichter bij de waarheid. Omdat u het risico niet kunt verminderen als u het niet goed meten.
Opmerking: Dit artikel is vakkundig geschreven door Jason Fruge, Ciso in Residence bij XM Cyber.
