In SaaS -beveiligingsgesprekken worden “Misfiguration” en “kwetsbaarheid” vaak door elkaar gebruikt. Maar ze zijn niet hetzelfde. En misverstand dat onderscheid stilletjes reële blootstelling kan creëren.
Deze verwarring is niet alleen semantiek. Het weerspiegelt een dieper misverstand van het gedeelde verantwoordelijkheidsmodel, met name in SaaS -omgevingen waar de lijn tussen leveranciers en verantwoordelijkheid van de klant vaak onduidelijk is.
Een snelle uitsplitsing
Kwetsbaarheden zijn fouten in de codebase van het SaaS -platform zelf. Dit zijn problemen die alleen de verkoper kan patchen. Denk aan zero-days en code-niveau exploits.
Misverbiedingenaan de andere kant, zijn door de gebruiker gecontroleerd. Ze zijn het gevolg van hoe het platform is opgezet – wie toegang heeft, welke integraties zijn verbonden en welk beleid wordt afgedwongen (of niet). Een verkeerde configuratie kan eruit zien als een app van derden met overmatige toegang, of een gevoelige interne site die per ongeluk openbaar is.
Een gedeeld model, maar gesplitste verantwoordelijkheden
De meeste SaaS -providers werken onder een gedeeld verantwoordelijkheidsmodel. Ze beveiligen de infrastructuur, leveren toezeggingen op uptime en bieden bescherming op platformniveau. In SaaS betekent dit model dat de leverancier de onderliggende hosting -infrastructuur en -systemen verwerkt, terwijl klanten verantwoordelijk zijn voor hoe zij de toepassing configureren, toegang en het delen van gegevens beheren. Het is aan de klant om de applicatie veilig te configureren en te gebruiken.
Dit omvat identiteitsbeheer, machtigingen, beleid voor het delen van gegevens en integraties van derden. Dit zijn geen optionele beveiligingslagen. Ze zijn fundamenteel.
Die ontkoppeling wordt weerspiegeld in de gegevens: 53% van de organisaties zegt dat hun SaaS -beveiligingsvertrouwen gebaseerd is op vertrouwen in de leverancier, volgens de De State of SaaS Security 2025 Rapport. In werkelijkheid kan het ervan uitgaan dat leveranciers afhandelen dat alles een gevaarlijke blinde vlek kan creëren, vooral wanneer de klant de meest inbreukgevoelige instellingen bestuurt.
Dreigingsdetectie kan niet vangen wat nooit is vastgelegd
De meeste incidenten hebben geen geavanceerde aanvallen, of zelfs een dreigingsacteur die een waarschuwing veroorzaakt. In plaats daarvan zijn ze afkomstig van configuratie- of beleidsproblemen die onopgemerkt blijven. Het rapport van de staat SaaS Security 2025 identificeert dat 41% van de incidenten werd veroorzaakt door toestemmingsproblemen en 29% door verkeerde configuraties. Deze risico’s verschijnen niet in traditionele detectietools (inclusief SaaS -dreigingsdetectieplatforms) omdat ze niet worden geactiveerd door gebruikersgedrag. In plaats daarvan worden ze gebakken in hoe het systeem is opgezet. U ziet ze alleen door configuraties, machtigingen en integratie -instellingen rechtstreeks te analyseren – niet via logboeken of waarschuwingen.
Dit is hoe een typisch SaaS -aanvalspad eruit ziet – beginnen met toegangspogingen en eindigen in gegevensuitvoer. Elke stap kan worden geblokkeerd door houdingsregeling (voorkomen) of gedetecteerd door anomalie en gebeurtenisgestuurde meldingen (detecteren).
Maar niet elk risico verschijnt in een logbestand. Sommige kunnen alleen worden aangepakt door uw omgeving te verharden voordat de aanval zelfs begint.
Logboeken maken acties vast zoals aanmeldingen, bestandstoegang of administratieve wijzigingen. Maar overmatige machtigingen, ongedekte verbindingen van derden of overbelichte gegevens zijn geen acties. Het zijn voorwaarden. Als niemand met hen communiceert, laten ze geen spoor achter in de logbestanden.
Deze kloof is niet alleen theoretisch. Onderzoek naar het Omnistudio-platform van Salesforce (ontworpen voor aanpassing met een lage code in gereguleerde industrieën zoals gezondheidszorg, financiële diensten en overheidsworkflows) onthulde kritische misfiguraties die traditionele monitoringtools niet konden detecteren. Dit waren geen obscure randgevallen. Ze bevatten machtigingsmodellen die standaard gevoelige gegevens blootstelden en low-code componenten die bredere toegang hebben verleend dan bedoeld. De risico’s waren echt, maar de signalen waren stil.
Hoewel detectie van cruciaal belang blijft om te reageren op actieve bedreigingen, moet het bovenop een veilige houding worden gelaagd, niet als vervanging ervan.
Bouw een SAAS-programma voor een veilig ontwerp
Het komt erop neer: u kunt uw weg niet uit een verkeerde configuratieprobleem detecteren. Als het risico leeft in hoe het systeem is opgezet, zal detectie het niet vangen. Posture Management moet op de eerste plaats komen.
In plaats van te reageren op inbreuken, moeten organisaties zich richten op het voorkomen van de omstandigheden die hen veroorzaken. Dat begint met zichtbaarheid in configuraties, machtigingen, toegang tot derden, schaduw AI en de risicovolle combinaties die aanvallers exploiteren.
Dreigingsdetectie is nog steeds belangrijk, niet omdat de houding zwak is, maar omdat geen enkel systeem ooit kogelvrij is. Appomni helpt klanten een sterke preventieve houding te combineren met high-fidelity-detectie om een gelaagde verdedigingsstrategie te creëren die bekende risico’s stopt en de onbekenden vangt.
Een slimmere benadering van SaaS -beveiliging
Om een moderne SaaS -beveiligingsstrategie op te bouwen, begint u met wat u daadwerkelijk onder controle heeft. Focus op het beveiligen van configuraties, het beheren van toegang en het vaststellen van zichtbaarheid, omdat de beste tijd om het SaaS -risico aan te pakken is voordat het een probleem wordt.
Klaar om de gaten in uw SaaS -houding op te lossen? Als je wilt zien waar de meeste teams tekortschieten – en wat toonaangevende organisaties anders doen – het 2025 State of SaaS Security Report breekt het af. Van inbreukbestuurders tot hiaten in eigendom en vertrouwen, het is een onthullende kijk op hoe de houding de resultaten blijft vormen.
