Wanneer u Chatgpt vraagt om een recept, een Excel -formule of een productaanbeveling, voelt het als magie – in staat antwoorden, geen scrollen, geen advertenties. Maar die magie komt met een verborgen prijskaartje dat we allemaal gaan betalen.
Wat als ik je vertelde dat elke keer dat je Chatgpt om een antwoord vraagt, een website een beetje sterft?
Het gemak van AI maakt het vrij, zelfs magisch. Maar dat is het niet. De modellen die die directe reacties aandrijven, werden gebouwd op de rug van miljoenen schrijvers, kunstenaars, journalisten en makers – de meeste van hen werden nooit gevraagd, nooit betaald en vinden nu hun levensonderhoud rustig verdampt.
Dit is niet alleen een copyrightprobleem. Het is een langzame bloeding van de ziel van internet. Een dood door duizend bezuinigingen, als je wilt. En nu probeert een nieuwe rechtszaak van Ziff Davis, een van de grootste digitale uitgevers op internet, het te stoppen voordat het te laat is.
Ziff Davis vs Openai: de rechtszaak die een precedent zou kunnen bepalen
Vorige maand heeft digitale publicatiegigant Ziff Davis (eigenaar van populaire sites zoals IGN, PCMAG en MASHABLE) een rechtszaak aangespannen tegen Openai. Het beweerde dat het AI -bedrijf “opzettelijk en meedogenloos” zijn inhoud heeft gekopieerd zonder toestemming om chatgpt te bouwen. Nu zoekt het bedrijf schadevergoeding die naar verluidt honderden miljoenen dollars zijn.
Maar het rare is dat Openai zelfs nooit heeft geprobeerd te onderhandelen.
Waarom zou Openai een deal sluiten met Ziff Davis, vraagt u? Dit komt omdat veel andere uitgevers deals hebben gekregen. OpenAI heeft licentieovereenkomsten met uitgevers zoals The Associated Press, The Atlantic, The Financial Times, Vox Media en anderen, betalen voor toegang tot premium -inhoud. Maar op de een of andere manier heeft Ziff Davis – een bedrijf dat meer dan 45 mediamerken bezit, 3.800 mensen in dienst en publiceert bijna 2 miljoen nieuwe artikelen per jaar – volledig weggelaten uit het gesprek.
In plaats van een partnerschap werd Ziff Davis geschraapt. Herhaaldelijk.
Het bedrijf zegt dat zijn portfolio van sites, waaronder IGN, PCMAG, MASHABLE, CNET, GameFAQS, Lifehacker en meer, gemiddeld 292 miljoen maandelijkse bezoeken genereert. Dat is een verbluffende hoeveelheid inhoud en bereik. En toch zou Openai naar verluidt hun robots hebben genegeerd. Richtlijnen (een manier van websites die bots vertelden zoals die Google gebruikt “niet kruipt ons”) en zelfs gestripte auteursrechtmetadata weggepakt. Dit is een mogelijke schending van de DMCA.
Wat dit nog serieuzer maakt, is dat Ziff Davis beweert dat hij honderden reproducties van volledige tekst van zijn inhoud heeft geïdentificeerd in de Openai WebText-gegevensset-een soort trainingshandleiding, als je wilt, dat heeft bijgedragen aan de vroege versies van Chatgpt.
De rechtszaak vereist een vergoeding, maar het roept ook op dat OpenAI alle modellen of datasets die Ziff Davis -inhoud bevatten, die effectief elk voordeel van de vermeende inbreuk heeft afgerond, effectief terugrolt.
Deze zaak is anders dan anderen, niet alleen in schaal, maar in toon. Het gaat ook niet alleen om geld. Het bedrijf kadert het probleem als existentieel: Openai “probeert snel te bewegen en dingen te breken”, gokken dat tegen de tijd dat de rechtbanken inhalen, de schade aan uitgevers onomkeerbaar zal zijn.
Waarom u als lezer zou moeten schelen
Je denkt misschien dat dit gewoon een gevecht om geld is, en je zou gelijk hebben. Het is duidelijk dat bedrijven als Ziff Davis niet al te blij zijn dat hun inhoud wordt genomen door Openai en zonder compensatie opnieuw verpakt. Dit is tenslotte een bedrijf. Maar dit gaat niet alleen over zaken. Het gaat erom wat voor soort internet je nog hebt als het stof beslaat.
Hier is de realiteit:
- Het websiteverkeer is het afgelopen jaar bijna 23% gedaald, grotendeels vanwege AI -tools zoals Chatgpt die directe antwoorden bedienen die vroeger een bezoek aan een website vereisen.
- Minder bezoeken betekenen minder advertenties. Minder advertenties betekenen minder geld. En minder geld betekent kleinere teams, minder verhalen en, in veel gevallen, gesloten websites.
- De moeilijkste getroffen? De gespecialiseerde sites waarop u vertrouwt, maar zelden aan denkt-recepte blogs, handgidsen, forums en nichepublicaties die u helpen uw leven op te lossen.
Wanneer die verdwijnen, geldt dat ook de inhoud die u ooit van onschatbare waarde bevindt. Niet omdat het niet nuttig was, maar omdat AI het verkeer at.
De grootste ironie in dit alles is dat AI afhankelijk is van die inhoud om te functioneren. Het weet alleen hoe je je vragen moet beantwoorden omdat het is getraind in het werk van menselijke journalisten, bloggers, onderzoekers, recensenten, kunstenaars en fotografen. Maar het vervangen van de noodzaak om die bronnen te bezoeken ondermijnt het systeem dat het nuttig maakt.
Zie het zo: AI is de supermarkt en websites zijn de boeren. Op dit moment zijn de planken opgeslagen omdat de boeren al tientallen jaren werken. De supermarkt heeft die producten nooit echt gemaakt. En nu, een voor een, worden de boerderijen afgesloten.
Dus wat gebeurt er daarna?
- AI schrapt bestaande inhoud
- Website verkeer daalt
- Makers verliezen inkomsten en stoppen met produceren.
- Nieuwe inhoud droogt op.
- AI’s antwoorden worden erger, niet beter.
Dit zijn de verborgen kosten van “gratis” AI. We geven in wezen een divers, maker-gedreven internet op voor saaie, zakelijke samenvattingen in naam van snelheid, efficiëntie en gemak. En zodra dat ecosysteem instortt, is er geen teruggaan.
De toekomst van inhoud
Wat er gebeurt is niet onvermijdelijk; Het is een keuze. Zoals we al eerder zeiden, smeedt Openai licentieovereenkomsten met een select aantal uitgevers terwijl we inhoud van alle anderen schrapen. De Associated Press, Financial Times en Vox Media kregen betaalde overeenkomsten. Maar hoe zit het met Openai’s deal met Ziff Davis? Ze werden genegeerd.
Die stilte spreekt boekdelen. Het onthult een systeem waar toegang en compensatie willekeurig wordt verleend. Alleen de krachtigste mediabedrijven hebben de hefboom om te onderhandelen. En de rest? Gratis voor alle oogsten.
Dit legt een zeer reëel probleem bloot: we hebben geen moderne regels voor deze nieuwe wereld. Fair gebruik is geschreven voor onderzoekers en bibliotheken, geen biljoen-dollarystemen die duizenden websites schrapen tegen de tweede.
Fotograaf Tim Flach, wiens werk werd geschraapt om AI -beeldmodellen te trainen, beschreef de ervaring ooit als “als een parasiet die het licht zonder uitnodiging uit zijn gastheer zuigt.” Dat is niet poëtisch – het is profetisch. Zijn foto’s, genomen in afgelegen, gevaarlijke omstandigheden, worden nu nagebootst door door de machine gegenereerde uitgangen die seconden duurden om te maken. Geen toestemming. Geen krediet. En geen compensatie.
Google heeft betoogd dat “evenwichtig auteursrechten” nodig is om innovatie te voeden. Maar zoals ik in mijn vorige verhaal schreef: “De AI Copyright Heist: waarom Google de regels wil herschrijven – voor zichzelf”, is dat evenwicht allesbehalve eerlijk. Spotify betaalt artiesten. Getty Images licenties Fotografie. YouTube betaalt advertentie -inkomsten. Sommige van deze bedrijven hebben ook geen problemen om individuen en websites aan te vervolgen voor het gebruik van hun inhoud zonder vergunning, dus waarom zou Openai of Google een pass krijgen?
Pleiten voor regelgeving
Als Ziff Davis deze rechtszaak tegen Openai wint, zou het eindelijk AI -bedrijven kunnen dwingen dezelfde regels te volgen die iedereen al doet: toestemming krijgen of een licentie krijgen. En als ze verliezen, kan het het precedent vormen dat de inhoud op internet-hoe arbeidsintensief, origineel of waardevol-niet is, is gratis voor het oprapen.
AI -platforms kunnen beginnen met het schrapen van nuttige tutorials en eigenzinnige blogs, maar ze zullen eindigen met het beheersen van de zeer architectuur van informatie. Dat is wat er gebeurt wanneer makers verdwijnen en er alleen machines overblijven. AI zal blijven leren totdat er niets meer is dat het leren waard is.
We hebben dit eerder gezien. Farmaceutische reuzen breiden monopolies uit met behulp van juridische mazen. Big Tech leen nu uit hun speelboek door de ambiguïteit van het auteursrecht te bewapenen om controle te krijgen over een heel ecosysteem.
Als we geen duidelijke voorschriften stellen, zal een handvol AI -monopolies trainen op onbetaalde arbeid, de makers die ze hebben gekopieerd, vervangen en ons in rekening brengen voor antwoorden die ze nooit hebben geschreven.
Wat gebeurt er daarna? Wat als Ziff Davis verliest om Openai te openen?
De rechtszaak van de Ziff Davis is meer dan een juridische strijd tegen het auteursrecht. Het is een waarschuwing dat we op weg zijn naar een tijdperk van internet gerund door machines die de menselijke stemmen uitputten die het ooit de moeite waard hebben om te bezoeken.
Als de rechtbanken de kant van Ziff Davis kant, zou dit een uiterst belangrijk precedent kunnen vormen: een die makers herkent, toestemming vereist en grenzen legt rond kunstmatige intelligentie. Het zou een bericht sturen dat technische reuzen de toekomst niet kunnen opbouwen door het verleden weg te strippen.
Maar als Openai wint? Dan zal de stille uittocht doorgaan. Websites worden donker. Kunstenaars zullen verdwijnen. Expertise zal vervagen. En AI wordt niets meer dan een papegaai die het verleden weerspiegelt.
Dus we moeten onszelf een belangrijke vraag stellen: willen we een internet gevormd door nieuwsgierigheid, creativiteit en bijdrage? Of een samengesteld door algoritmisch gemak, waar elk antwoord een echo is en elke stem hetzelfde klinkt?
De bibliotheek van Alexandrië verdwenen niet in één nacht. Het vervaagde, verbrand en werd vergeten – tot het was te laat.
Het internet heeft geen vlammen nodig om te verdwijnen – alleen stilte.
We hebben nog steeds tijd. Maar alleen als we ons gedragen als de kennis die we verliezen, is het beschermen waard.
