Heb je je ooit afgevraagd waarom je slanke nieuwe smartphone, ondanks al zijn ongelooflijke technologie, nog steeds te snel uit sap lijkt te zijn? U weet misschien ook niet waarom er in sommige regio’s telefoonmodellen zijn met grotere batterijen. Nou, er is een dader achter de schermen die een belangrijke rol speelt: strikte internationale verzendregels. Ja, er zijn voorschriften ontworpen voor veilig transport die de batterijcapaciteit van uw smartphone beperken, vooral in EU -landen en de VS.
Voorschriften die uw batterijcapaciteit beperken: de regel ’20wh max’
De kern van de kwestie ligt bij voorschriften in grote markten zoals de Europese Unie (EU) en de VS. In het bijzonder hebben Amerikaanse federale voorschriften (49 CFR 173.185) voor het transport van lithium-ionbatterijen een dop op hun energie-inhoud geplaatst. Voor smartphones betekent dit effectief een algemene limiet van 20 wattuur (WH) voor een enkele batterijcel.
We zijn gewend om de batterijgroottes van smartphones te zien adverteren in Milliamb-uren (MAH). Agentschappen zoals de Amerikaanse overheid meten hen echter in watturen vanwege bezorgdheid over de veiligheid. Laptopgebruikers zullen deze manier vinden om celcapaciteit bekend te maken. Om het in perspectief te plaatsen, komt een veel voorkomende 5000 mAh smartphone -batterij, die werkt op een typische spanning van 3,88 V, rond 19,4Wh binnen. Dat snijdt het vrij dicht bij de 20wh -limiet.
Dus waarom de strikte regels? Lithium-ionbatterijen, hoewel ongelooflijk efficiënt voor hun grootte, dragen een klein risico op thermische wegloper. Dat wil zeggen, er is een risico op oververhitting en mogelijk in brand te komen onder bepaalde stresssituaties. Het kan bijvoorbeeld optreden als gevolg van schade aan de cellen tijdens een onjuist transportproces. Luchtvaartmaatschappijen en rederijen wereldwijd houden zich aan deze voorschriften om dergelijke gevaren te minimaliseren. Dit is vooral belangrijk wanneer makers deze apparaten in enorme hoeveelheden verplaatsen.
Vooral grote wereldwijde merken zijn getroffen
Natuurlijk hebben de voorschriften voor batterijtransport een grote impact op telefoonmerken. Ze moeten telefoons ontwerpen die compatibel zijn met de voorschriften van alle markten die ze zullen bereiken. Ze kunnen niet zomaar een gigantische batterij in een telefoon slaan als deze de 20wh -limiet voor verzending naar belangrijke markten overschrijdt.
Je denkt waarschijnlijk al aan sommige merken met batterijen van meer dan 5000 mAh in de VS. De OnePlus 13 heeft bijvoorbeeld een grote 6000 mAh -cel zonder lokale voorschriften te schenden. Dus waar is de vangst? Welnu, deze batterij gebruikt eigenlijk een ingenieus dubbele celsysteem waarbij geen enkele cel groter is dan 20Wh. Het bedrijf combineert dit dubbele formaat met siliciumbatterijtechnologie om een zeer dunne cel te bereiken. Aan de andere kant zijn grote merken als Samsung terughoudend om eerst op de siliciumbandwagon te springen zonder eerst te testen. Waarom? Waarschijnlijk om een andere PR -crisis zoals de Galaxy Note 7 en zijn exploderende batterijen te voorkomen.
Samsung is dus gedeeltelijk de schuld voor het niet integreren van grotere cellen in zijn apparaten. De voorschriften voor batterijtransport beperken echter ook de capaciteit van smartphonebatterijen om veiligheidsredenen, en fabrikanten moeten hun toevlucht nemen tot tijdelijke oplossingen om een grotere capaciteit te bieden zonder ze te breken.
