De kunst van het beschermen van niet-menselijke identiteiten

In de wervelwind van moderne softwareontwikkeling racen teams tegen de klok, waarbij ze voortdurend de grenzen van innovatie en efficiëntie verleggen. Dit meedogenloze tempo wordt gevoed door een evoluerend technologielandschap, waar SaaS-dominantie, de proliferatie van microservices en de alomtegenwoordigheid van CI/CD-pijplijnen niet alleen trends zijn, maar de nieuwe norm.

Tegen deze achtergrond is op subtiele wijze een cruciaal aspect in het verhaal verweven: de omgang met niet-menselijke identiteiten. De noodzaak om API-sleutels, wachtwoorden en andere gevoelige gegevens te beheren wordt meer dan een checklistitem, maar wordt vaak overschaduwd door de sprint naar snellere releases en geavanceerde functies. De uitdaging is duidelijk: hoe behouden softwareteams de heiligheid van geheimen zonder hun voortgang te vertragen?

Uitdagingen in de ontwikkelingsfase van niet-menselijke identiteiten

De druk om snel te presteren in organisaties kan er tegenwoordig toe leiden dat ontwikkelaars sluiproutes nemen, waardoor de veiligheid in gevaar komt. Geheimen zijn de inloggegevens die worden gebruikt voor niet-menselijke identiteiten. Sommige standaardpraktijken, zoals het hard coderen van geheimen of het hergebruiken ervan in verschillende omgevingen, zijn vrij goed bekend. Maar hoewel ze de werklast kunnen versnellen, creëren ze ook aanzienlijke kwetsbaarheden. Laten we deze uitdagingen en kwetsbaarheden verder bespreken:

  • Hardgecodeerde geheimen: Het rechtstreeks inbedden van geheimen in de broncode is een veel voorkomende maar risicovolle praktijk. Het maakt geheimen niet alleen gemakkelijk toegankelijk in het geval van een codelek, maar creëert ook een echte uitdaging om dat geheim bij te houden en bemoeilijkt het proces van geheimroulatie en -beheer. Wanneer geheimen hardgecodeerd zijn, wordt het bijwerken ervan een omslachtige taak, die vaak over het hoofd wordt gezien tijdens de haast van de ontwikkeling.
  • Schaalbaarheidsuitdagingen: Naarmate systemen groeien, neemt ook de complexiteit van het beheer van geheime beveiliging toe. Grootschalige infrastructuren en cloud-native omgevingen vergroten de moeilijkheid bij het volgen en beveiligen van een toenemend aantal geheimen verspreid over verschillende systemen en platforms.
  • Nalevings- en auditproblemen: Het garanderen van de naleving van diverse regelgeving wordt lastig als er sprake is van wijdverspreide geheimen. In dynamische ontwikkelomgevingen is het essentieel, maar soms ook een uitdaging, om waakzaam te blijven op de manier waarop geheimen worden gebruikt en om misbruik te voorkomen.
  • Integratie met IAM-systemen: Elk robuust systeem voor geheimbeheer kan idealiter moeiteloos worden geïntegreerd met IAM-systemen om de beveiliging te verbeteren en processen te stroomlijnen. Het op één lijn brengen van deze systemen, zodat ze samenhangend kunnen werken, vormt echter vaak een aanzienlijke uitdaging.

Waarom wordt het beveiligen van niet-menselijke identiteiten verwaarloosd tijdens de ontwikkeling van software?

In de wereld van softwareontwikkeling overschaduwt de meedogenloze drang naar snelheid vaak het even cruciale aspect van beveiliging, vooral bij het omgaan met gevoelige informatie. Deze veronachtzaming komt voort uit de heersende mentaliteit die het ontwikkelingsproces beheerst, waarbij prioriteiten liggen bij het introduceren van nieuwe functies, het oplossen van bugs en het halen van strakke deadlines voor productlanceringen. Het proces voor het onboarden en offboarden van ontwikkelaars wordt ook steeds korter, waardoor er in de haast ruimte ontstaat voor fouten en kwetsbaarheden.

Voor veel ontwikkelaars hebben onmiddellijke functionele vereisten en verbeteringen aan de gebruikerservaring voorrang. Het concept van een inbreuk op de beveiliging als gevolg van het verkeerd omgaan met gevoelige gegevens lijkt vaak ver weg, vooral als er geen onmiddellijke gevolgen of mechanismen in de ontwikkelingscyclus zijn die de daarmee samenhangende risico's benadrukken. Deze mentaliteit is verder ingebakken in omgevingen waar een sterke veiligheidscultuur of adequate training ontbreekt, waardoor ontwikkelaars geheimen en niet-menselijk identiteitsbeheer als een bijzaak beschouwen.

Deze onevenwichtigheid tussen het prioriteren van snelheid in de ontwikkeling en het garanderen van robuuste veiligheid creëert een gevaarlijke blinde vlek. Hoewel snelle ontwikkeling tastbare en onmiddellijke voordelen biedt, zijn de voordelen van het implementeren van alomvattend geheimbeheer – zoals het voorkomen van potentiële inbreuken en het beschermen van vertrouwelijke gegevens – genuanceerder en langduriger.

niet-menselijke identiteiten

Waarom is de ‘shift-left’ veiligheidsbenadering niet langer voldoende?

De shift-left-benadering van softwarebeveiliging, waarbij prioriteit wordt gegeven aan de integratie van beveiliging in een vroeg stadium van de ontwikkelingslevenscyclus, markeert een positieve vooruitgang. Het is echter geen wondermiddel. Hoewel het kwetsbaarheden in de beginfase effectief aanpakt, slaagt het er niet in om de voortdurende aard van beveiligingsuitdagingen tijdens het softwareontwikkelingstraject aan te pakken. In het shift-left-proces kan het over het hoofd zien van verlopen geheimen leiden tot mislukkingen in de bouw en aanzienlijke vertragingen in het ontwikkelingstempo.

Aan de andere kant erkent een op ontwikkelaars gerichte beveiligingsstrategie dat beveiliging een voortdurende, alomtegenwoordige zorg moet zijn. Het louter initiëren van veiligheidsmaatregelen is niet voldoende; het moet een consistente draad zijn die door elke ontwikkelingsfase wordt geweven. Dit vereist een cultuuromslag binnen de beveiligings- en engineeringteams, waarbij wordt erkend dat beveiliging niet langer alleen de verantwoordelijkheid is van beveiligingsprofessionals, maar een gedeelde verplichting voor alle betrokkenen.

6 Best practices voor niet-menselijke identiteit en geheimbeveiliging tijdens ontwikkeling

Organisaties moeten uit de gedachte groeien dat beveiliging in de ontwikkelingsfase slechts een controlepunt is en dit accepteren als de kunst die past in het canvas van coderen. Hier zijn enkele best practices om dit beeld te helpen verwezenlijken:

  1. Gecentraliseerd geheimbeheer: Stel u een scenario voor waarin al uw geheimen worden geconsolideerd op één toegankelijke locatie, die u moeiteloos kunt monitoren en overzien. Het gebruik van een gecentraliseerde methode voor het beheren van geheime kluizen stroomlijnt het proces van het volgen en reguleren ervan. Het vertrouwen op één enkele, veilige geheimkluis is echter niet langer praktisch in het huidige landschap. In plaats daarvan heeft u waarschijnlijk meerdere kluizen per omgeving, waaronder verschillende typen, zoals Kubernetes-geheimen, GitHub-geheimen, een hoofdkluis en andere. De meest effectieve aanpak ligt in het adopteren van een gecentraliseerd platform voor geheimbeheer en beveiliging dat naadloos aansluit op al deze kluizen en de alomvattende oplossing biedt die nodig is om uw geheimen effectief te beheren.
  2. Toegangscontrole: De toegang tot niet-menselijke identiteiten moet net zo streng zijn als de beveiliging in een uiterst geheime faciliteit. Het gebruik van strenge authenticatiepraktijken, zoals multi-factor authenticatie, speelt een cruciale rol bij het beschermen van gevoelige gegevens en zorgt ervoor dat de toegang uitsluitend is voorbehouden aan geautoriseerde gebruikers.
  3. Beveiliging van CI/CD-pijplijn: De CI/CD-pijplijn vormt de kritieke infrastructuur van de softwareontwikkelingscyclus. Door continue beveiligingsscans in de pijplijn te integreren, kunnen kwetsbaarheden in realtime worden geïdentificeerd, waardoor elke build efficiënt, veilig en vrij van geheimen is.
  4. Bedreigingsmodellering en codebeoordelingen: Het identificeren van potentiële bedreigingen in een vroeg stadium van de ontwikkeling en het grondig beoordelen van code op blootliggende geheimen is als het uitvoeren van een kwaliteitscontrole bij elke stap.
  5. Incidentresponsplan: Wanneer het onverwachte toeslaat, is dit plan jouw gids voor een coole, verzamelde reactie. Het draait allemaal om snelle beheersing, vlot onderzoek en duidelijke communicatie. Na de inbreuk is dit jouw kans om achteraf een vooruitziende blik te maken en je verdediging voor de volgende ronde te verfijnen.
  6. Veilige coderingsframeworks en serverconfiguratie: Het gebruik van veilige coderingsframeworks en bibliotheken en ervoor zorgen dat servers worden geconfigureerd met een veilige mentaliteit, is een sterke basis voor de beveiliging van geheimen in de ontwikkelingsfase.

Door deze praktijken in de dagelijkse workflow op te nemen, wordt het een natuurlijk onderdeel van het ontwikkelingsproces om bewaker van uw geheimen te worden.

Entro: een case study in efficiënt geheimbeheer

Als we onze diepgaande duik in het veiligstellen van niet-menselijke identiteiten afronden, is het tijdens de ontwikkeling duidelijk dat je met de juiste tools en strategieën voor geheimenbeheer een heel eind kunt komen op je cyberbeveiligingsreis – wat ons bij Entro brengt.

Entro komt tussenbeide met een coole, ingehouden aanpak om het beheer van niet-menselijke identiteiten en geheimen in uw ontwikkelingsfase te verbeteren zonder uw R&D-team op de tenen te trappen. Het is bijna net als de backstagecrew bij een concert, die ervoor zorgt dat alles verloopt zonder dat het publiek het ooit merkt. Het werkt volledig out-of-band, via API's en leeslogboeken, waardoor uw geheimen veilig zijn zonder dat er aandacht of codewijzigingen nodig zijn.

Bovendien onderscheidt Entro zich in de beveiligingsarena van de ontwikkelingsfase met functies die het beheer van geheimen veiliger en slimmer maken. Een van de opvallende kenmerken is de verrijking van geheimen, waarbij Entro contextlagen aan geheimen toevoegt, waardoor ze hun eigen profiel krijgen: wie de eigenaar is van dat geheim, wie het heeft gemaakt, de rotatiegeschiedenis ervan en de privileges die het bezit.

Met Entro weet u precies wie welk geheim gebruikt en waarvoor, zodat alles strak en goed blijft. Klik hier om meer te leren.

Thijs Van der Does